ZASADA SUBSYDIARNOŚCI

Obowiązująca we Wspólnotach Europejskich zasada gwarantowania pomocy bez nadmiernej ingerencji, zapewniania oparcia we Wspólnocie bez pozbawiania wpływów poszczególnych członków Wspólnoty. Zasada subsydiarności ma swoje źródła w chrześcijańskiej nauce społecznej, a jej zastosowanie zostało określone w art. 3b Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej.

Zgodnie z tym artykułem, w sprawach, które nie podlegają wyłącznej kompetencji Wspólnoty, podejmuje ona działania tylko wtedy i tylko w takim zakresie, w jakim cele planowanych przedsięwzięć nie mogą być osiągnięte w wystarczający sposób na szczeblu państw członkowskich, a skala i skutki tych przedsięwzięć wskazują na lepsze zrealizowanie wytyczonych zadań przez Wspólnotę.