POLITYKA OCHRONY ŚRODOWISKA

Początkowo Traktaty o ustanowieniu Wspólnoty nie podejmowały problematyki ochrony środowiska. Każde państwo członkowskie działało indywidualnie w tym zakresie. Ochrona środowiska jest jednak problemem, który nie respektuje granic państw, dlatego po konferencji Narodów Zjednoczonych w 1972 roku postanowiono rozpocząć wspólne działania w celu ograniczenia degradacji środowiska przez określanie norm dopuszczalnych zanieczyszczeń.

Obecnie polityka ochrony środowiska UE prowadzona jest na mocy art. 130r-t Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej. W artykule tym podkreślono stosowane już wcześniej: zasadę profilaktyki, zasadę pierwotnego pochodzenia (usuwanie zagrożeń w miejscu ich powstania), zasadę sprawcy, zasadę subsydiarności (Wspólnota włącza się w działania tylko wtedy, gdy jej działanie będzie skuteczniejsze od działania poszczególnych państw).

Polityka ochrony środowiska zajmuje się przede wszystkim ochroną czystości wód, powietrza i gleby, ochroną flory i fauny, gospodarką odpadami, walką z hałasem. Badany jest także stan środowiska w poszczególnych regionach oraz prowadzona współpraca z krajami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi. Do realizacji powyższych celów powołano w 1990 r. Europejską Agencję Ochrony Środowiska Naturalnego oraz Europejską Sieć Obserwacji Środowiska Naturalnego. Wspólnota stworzyła także proekologiczne programy badawcze: STEP (Nauka i Technologia na rzecz Ochrony Środowiska), EPOCH (Europejski Program Klimatologii i Zagrożeń Naturalnych), ENVIREG (zwalczanie zanieczyszczeń w regionach najsłabszych ekonomicznie).